फेरिएको के हो ?

खाली छ आकाश
बादल हताई लेख्छु भन्थ्यौ
जीवनका स्वर्णिम पलहरु
गौठलीका हरेक प्वाँखका रफ्तार गन्दै

तिमी भन्थ्यौ,
भाषाहरुको पनि भाषा बोल्छ गौठली
गोत्र भन्दा पनि अझै प..रको भाषा बुझ्ने तिमी
अहिले आफ्नै भाषा विर्सिन थालेछौ
आखिर फेरिएको के हो ?
गौठली, तिमी या भाषा ।

प्रशस्त बुट्यान थिए पानाभरि
तर पनि चल्थ्यो कलम सरासरी
प्रचण्ड धुपमा कुहिरो उड्थ्यो
झर्थे शीतको थोपाहरु टप–टप
शीतले लेख्थ्यो तितो बुट्यान भाँच्दै
मानवताका सुन्दर आकृतिहरु
अनि चिसो रात मरेको खबर सुनाउन
हामी कुद्थ्यौं गामबेसीका तरेलीहरुमा
को हो बेवकुफ !
ज्यूदै रातलाई मरेको भन्दै कराउने हामी
या समय अनुसार नफूट्ने तिम्रो बोली ।

पुरानो याम फेरिएको छ,
नाङ्गो हिडेपनि वस्त्र पहिरिएको देख्नेहरु छन्
वस्त्र ओढेपनि नाङ्गो नाच देख्नेहरु छन्
स्वाभिमान पाइलाहरुमा काँडा बिछ्याउनेहरु छन्
दुःखमा तिम्रो आँसु फगत रुनेछ
सुखमा तिम्रो मूस्कान व्यर्थ गुम्नेछ
वर्षे भेलझैं आँत सुक्दा के अनौठो मान्नु
कति झ¥यो पसिनाको दाना हिसाब कस्ले हेर्छ र गन्नु
त्यसैले अब आफ्नो जिजिविषालाई सुसोभित बनाउन
कान फूक्नेहरुलाई ढपाऔं यो बस्तीबाट
बनावटी भाषा बोल्नेहरुलाई खेदौं यो आगनबाट
नत्र हाम्रो मुटुको झण्डा बनाएर कराउनेहरुको राज अझै चल्छ
ज्यूँदो सपनाहरुको काजक्रिया गर्नेहरुको हात अझै बढ्छ ।